Rangen en Standen

Overal waar mensen in een groep samen leven, samen werken enzovoorts… wordt bijna automatisch de ‘pikorde’ bepaald.(‘k weet nooit waar die uitdrukking nou precies vandaan komt, uit de kippenwereld of ??) .
Zo ook op campings in Europa. Wel merk je regelmatig cultuur bepaalde verschillen.
In Italië is het bijvoorbeeld zo dat “Il Dirretore” , als een soort van halfgod, de troepen op de camping aanvoert. Gevolgd door een paar ‘vertrouwelingen’ die bij wijze van spreken zijn eten voorproeven. Vervolgens een tijdje niks en dan volgt het ‘normale’ Italiaanse personeel. Daarna hééél lang niks op de ladder van autoriteit . Helemaal onderaan bungelen dan nog de ‘gastarbeiders’ , waartoe wij ons rekenen.
In Frankrijk zit de samenleving ook behoorlijk hiërarchisch in elkaar. Maar….. het is wel het land waar met de bestorming van de Bastille het volk de macht heeft gegrepen. Dus…. De rangorde is in Frankrijk wat minder direct zichtbaar. Maar, Frankrijk wordt wel beschouwd als de enige Europese monarchie met een president aan het hoofd. Zelfs president Hollande begint “zonnekoning-trekjes” te ontwikkelen volgens veel Franse collega’s. Op onze camping is Monsieur le Directeur (“Le Marquis”) echt de baas, ondanks dat hij soms als beer verkleed de kinderen vermaakt. Is er iets aan de hand, dan bepaalt hij en hij alleen. Ook hier is slechts een heel bescheiden rol onderaan de maatschappelijke ladder weggelegd voor de gastarbeiders van buitenlandse campingorganisaties.
Is het in Nederland heel anders ?? Denk het niet. Wij zijn alleen behept met het fenomeen, doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg. Dus…. Niet al te veel uiterlijk vertoon, mijnheer of mevrouw de directeur… want dan zullen we wel eens laten merken hoe ‘gelijkwaardig’ we zijn. In feite niet dus. Want ook in ons kleine kikkerlandje moeten de troepen aangevoerd worden, ondanks onze poldermentaliteit.
Voor ons als gastarbeiders op de camping is het soms een ‘beetje op de kleine steentjes’ lopen. Zeker niet erg én goed als oefening in bescheidenheid.
Wat mij persoonlijk, ondanks het feit dat het slechts een zomerbaantje voor de lol is, zo heel af en toe wel steekt is de houding van sommige gasten. Natuurlijk zij zijn de gast. Wij proberen hen het verblijf zo aangenaam mogelijk te maken. Begint bij een schone. complete accommodatie, gaat via tips over leuke uitjes en/of praktische zaken, tot hulp en bijstand bij autopech, gezondheidsproblemen, echtelijke ruzies enzovoorts.
Maar soms…. ik weet eigenlijk niet precies wanneer, dan raakt er een gast (meestal een vrouw) net de verkeerde snaar. Want…. Om je nu als ‘oud vuil’ ofwel de poetsvrouw die geen Nederlands of Frans spreekt te laten behandelen, dat gaat dan net ff (te) ver. Realiseer me dat ik me met deze constatering ook schuldig maak aan het bevestigen van een vooroordeel over gastarbeiders. Bewijs geleverd, denk ik dan maar. Iedereen is toch op een bepaalde manier gevoelig voor het fenomeen rangen en standen, zelfs op de camping.
Maar…. Het zijn de uitzonderingen. In het algemeen hebben we leuke, aardige, soms vreemde, maar nauwelijks heel vervelende gasten. Dus die paar per seizoen…. Daar loop ik maar in een boogje omheen. Na 14 dagen max. vertrekken zij weer en wij blijven.
Het seizoen vordert al weer flink. Weken achter de rug met prachtig mooi zomerweer. En dus, heel weinig last van veeleisende gasten. Integendeel
Hoop dat jullie allemaal ook kunnen genieten van een heel mooie zomer. Graag tot in september.


Salut du Jura
Ria en Leo