pensionado's
Door: Ria
Blijf op de hoogte en volg Ria
16 Juni 2016 | Frankrijk, Lathuile
Het is juni. In Frankrijk – en dus ook bij het meer van Annecy – bij uitstek het seizoen voor de pensionado’s, die in groten getale afreizen naar zonnige oorden. En… het is voorseizoen dus de prijzen zijn laag. Want ons Hollanders van die generatie bin zuunig. Af en toe, als ik die groep zo bezig zie, slaat de schrik me om het hart. Hoor ik daar ook al (bijna) bij ? Misschien hebben jullie dat ook wel eens als je naar dat programma “We zijn er Bijna” (je weet wel met die in colonne reizende caravanbezitter) kijkt. Ben dan altijd weer opgelucht dat daar een groot aantal deelnemers tussen zit van ver in de zeventig en in de tachtig….En die ene van 64 ? Ach dat is zo’n type beleidsambtenaar, die op zijn dertigste al oud was. Gelukkig! Dat duurt nog jaren voordat we daarbij horen !! Maar toch…
Nu realiseer ik me best dat er in onze en die leeftijdscategorie grote groepen zijn die te ziek, te arm of te eenzaam zijn om zo op stap te gaan, maar desalniettemin… Soms betrap ik mij op de gedachte dat het ook niet in alle gevallen een zegen is om samen oud te worden. Waarom? Nu omdat sommige stellen eruit zien alsof ze al jaaaaren uitgepraat zijn met elkaar. Somber voor zich uit starend over een leeg kopje koffie op een prachtig terras met magnifiek uitzicht, zitten ze daar. Als ze al wat tegen elkaar zeggen dan gaat dat over triviale zaken als : Moeten we nog boodschappen doen voor vanavond ? Ja… spek om uit te bakken bij de grauwe erwten (en dat bij 30 graden brrr….).
Ook zijn er veel stellen met zo’n fietsdrager achterop met twee blinkede e-bikes. Want tja … de conditie om zelf te trappen laat toch wel wat te wensen over. Sommige van die mensen leggen echt heel veel kilometers af per fiets en genieten zo te zien echt ( Levensgevaarlijk volk trouwens met die snelheden). Er zijn er ook bij van wie je je afvraagt : In godsnaam, waarom heb je die fietsen toch helemaal meegesleept naar Frankrijk als je ze toch alleen maar gebruikt om naar het toiletgebouw op de camping te fietsen ?
En dan de wandelaars : met rugzak en wandelsandalen, plus vaak een stok. Je hebt ze in groepen. Veel groepen bestaan uit vrouwen valt me trouwens op. Als je al een verdwaalde oudere wandelaar in zijn eentje tegenkomt dan is dat bijna altijd een man. Waarom dat is ? Geen idee, maar let er maar eens op. Een aantal wandelaars ziet de omgeving trouwens vrijwel uitsluitend vanachter het fototoestel. Leuk (ahum…) voor de familie in de winter om naar zo’n powerpoint met oneindig veel foto’s van bergbeekjes, bloemen, stenen en… weer bergbeekjes te kijken. Maar afijn… ze vermaken zich wel zo te zien.
En last but not least, heb je de categorie ”oermensen”. Je weet wel van die ouderen die qua fysieke prestaties maar niet ouder lijken te worden. Honderden kilometers op de racefiets of de mountainbike. Kilometervreters, die hooguit een terrasje pikken om koffie en water tot zich te nemen. Niet om te genieten van het uitzicht… want ze moeten door… kilometers maken. Wat mij trouwens wel opvalt is dat in deze categorie nauwelijks echtparen/stellen te bekennen zijn. Kennelijk hoort sportief gedrag niet bij hun huwelijkse voorwaarden. De partner blijft vaak achter op de camping. Leest zo te zien zielstevreden zijn of haar boek en maakt op tijd een lekkere maaltijd klaar voor de partner. Die heeft immers calorieën nodig bij terugkomst.
Natuurlijk past niet iedere oudere in één van deze groepen, maar…. welke zou je prefereren als je zover mag komen … ? Ik zou het wel weten, jullie ook ?
Au revoir de Lac Annecy ? Ria en Leo
Nu realiseer ik me best dat er in onze en die leeftijdscategorie grote groepen zijn die te ziek, te arm of te eenzaam zijn om zo op stap te gaan, maar desalniettemin… Soms betrap ik mij op de gedachte dat het ook niet in alle gevallen een zegen is om samen oud te worden. Waarom? Nu omdat sommige stellen eruit zien alsof ze al jaaaaren uitgepraat zijn met elkaar. Somber voor zich uit starend over een leeg kopje koffie op een prachtig terras met magnifiek uitzicht, zitten ze daar. Als ze al wat tegen elkaar zeggen dan gaat dat over triviale zaken als : Moeten we nog boodschappen doen voor vanavond ? Ja… spek om uit te bakken bij de grauwe erwten (en dat bij 30 graden brrr….).
Ook zijn er veel stellen met zo’n fietsdrager achterop met twee blinkede e-bikes. Want tja … de conditie om zelf te trappen laat toch wel wat te wensen over. Sommige van die mensen leggen echt heel veel kilometers af per fiets en genieten zo te zien echt ( Levensgevaarlijk volk trouwens met die snelheden). Er zijn er ook bij van wie je je afvraagt : In godsnaam, waarom heb je die fietsen toch helemaal meegesleept naar Frankrijk als je ze toch alleen maar gebruikt om naar het toiletgebouw op de camping te fietsen ?
En dan de wandelaars : met rugzak en wandelsandalen, plus vaak een stok. Je hebt ze in groepen. Veel groepen bestaan uit vrouwen valt me trouwens op. Als je al een verdwaalde oudere wandelaar in zijn eentje tegenkomt dan is dat bijna altijd een man. Waarom dat is ? Geen idee, maar let er maar eens op. Een aantal wandelaars ziet de omgeving trouwens vrijwel uitsluitend vanachter het fototoestel. Leuk (ahum…) voor de familie in de winter om naar zo’n powerpoint met oneindig veel foto’s van bergbeekjes, bloemen, stenen en… weer bergbeekjes te kijken. Maar afijn… ze vermaken zich wel zo te zien.
En last but not least, heb je de categorie ”oermensen”. Je weet wel van die ouderen die qua fysieke prestaties maar niet ouder lijken te worden. Honderden kilometers op de racefiets of de mountainbike. Kilometervreters, die hooguit een terrasje pikken om koffie en water tot zich te nemen. Niet om te genieten van het uitzicht… want ze moeten door… kilometers maken. Wat mij trouwens wel opvalt is dat in deze categorie nauwelijks echtparen/stellen te bekennen zijn. Kennelijk hoort sportief gedrag niet bij hun huwelijkse voorwaarden. De partner blijft vaak achter op de camping. Leest zo te zien zielstevreden zijn of haar boek en maakt op tijd een lekkere maaltijd klaar voor de partner. Die heeft immers calorieën nodig bij terugkomst.
Natuurlijk past niet iedere oudere in één van deze groepen, maar…. welke zou je prefereren als je zover mag komen … ? Ik zou het wel weten, jullie ook ?
Au revoir de Lac Annecy ? Ria en Leo
-
16 Juni 2016 - 20:52
Marina:
Haha, het beeld dat je schets..... Dat zijn wij alleen dan in de schoolvakantie. We voelen ons er top bij! -
17 Juni 2016 - 09:45
Willemien:
Tja, ik voel me wel aangesproken. heb deze week ook zo'n leeftijd bereikt.
Maar goed ; zolang jouw observatie vermogen nog zo helder blijft hoor je nog tot geen van de categorieën.
groetjes
-
17 Juni 2016 - 13:39
Lidi:
Ben het met- laatste regel- van bovenstaande schrijfster eens. Ouder worden is ons voorland en jou verhaal stemt tot nadenken tot welke categorie je wilt/kunt of gaat horen.
Groetjes van ons (pensionado`s) -
17 Juni 2016 - 18:31
Magda:
Goed verwoord en ik heb er over nagedacht en gelachen.
Zo waar als een koe maar ik heb mij er altijd top bijgevoeld.
Onder welke categorie val ik -
17 Juni 2016 - 18:33
Magda:
Geen idee als je maar kan lachen!!
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
