De Jeugd van tegenwoordig
Door: riabroekhuis
Blijf op de hoogte en volg Ria
13 Juli 2011 | Nederland, Vaassen
(die er vroeger ook was)
Zo’n camping in de zomer is een tijdelijke, kleine leefgemeenschap; een dorp met een snel wisselende populatie. Naast de gasten, die er relatief kort verblijven, werkt er gedurende de zomerperiode ook een behoorlijk aantal (veelal jonge) mensen.
En waar gewerkt en geleefd wordt, daar gebeurt van alles dat ook in een ‘normale leefgemeenschap’ voorkomt. Er wordt kennis gemaakt, vriendschappen worden gesloten, (al dan niet kortstondige) romances ontstaan; er wordt geroddeld, ruzie gemaakt, gelachen en gehuild. Kortom, het gewone leven.
Op onze camping in de Jura werken enkele tientallen jongeren van verschillende nationaliteiten (Nederlands, Frans, Pools, Engels enz.) om het de gasten zoveel mogelijk naar de zin te maken. Wat doen die jongeren (meestal in de leeftijd zo tussen de 18 en de 23/24 jaar) zoal? Ze bemannen de receptie, de bar, de snack. Ze maken deel uit van het animatieteam, ze begeleiden de klauter- en klimpartijen in het bos, of ze maken mobiles schoon, ontvangen gasten enzovoorts.
Af en toe is het wel heel vermakelijk om de verwikkelingen van een afstandje te volgen ! Zo is er een jongeman die zichzelf ‘de baas’ van het animatieteam noemt. Een beetje een nerdje, die krampachtig probeert zijn baantje een ‘academisch tintje’ te geven. Waarschijnlijk uit onzekerheid en/of om indruk te maken. Dat lukt natuurlijk voor geen meter, zeker niet bij zijn Nederlandse medewerksters.
Twee jonge blonde meiden die deze jongen met regelmaat (veel) te snel af zijn. Alhoewel, zo bijdehand is dat ene Nederlandse grietje nu ook weer niet. Ze studeert in het dagelijks leven aan het conservatorium, maar heeft geen kaas gegeten van steden en regio’s in Frankrijk. Twee weken geleden meldde zij zich bij de poort van de camping. Bleek het niet onze camping in de Franche Comté te zijn, maar een camping in de Vendée. Ach, scheelt maar zo’n achthonderd kilometer.
Verder zijn er twee Franse jongeren, compleet met Rasta-kapsel, die het boomklimmen (een soort survivalparcours in de bomen en over de rivier) begeleiden. Zij zien er een beetje alto uit, maar drank, ja, daar lusten ze wel pap van.
Ook is er een Nederlands jongen die in het voorseizoen voor een touroperator (Eurocamp) gewerkt heeft, maar die sedert een week met een big smile op zijn gezicht rondloopt. Want hij is ‘overgestapt’ naar de snackbar-bemanning. Volgens eigen zeggen verdient hij nu veel meer en werkt minder. Hij laat ook niet na om dat aan zijn voormalige collega’s kenbaar te maken. Heeft hij kennelijk nodig om zijn positie in de ‘roedel’ te bevechten.
Een aantal jongeren slaapt in een paar tenten, maar in de praktijk meestal buiten op een paar zonbedden voorzien van beddengoed. Leuk tafereeltje, als het gaat regenen ‘s nachts.
De andere jongens en meiden zijn gehuisvest in een paar oude stacaravans die pal achter de onze staan. Wij – als ‘goede beheerders’ – hebben nu juist deze in principe gastenmobile van Roan als onze residentie gekozen, vanwege de verhalen over geluidsoverlast die na-ijlden over vorig seizoen.
En tja, dat hebben we geweten. Sinds de groep jongeren op oorlogssterkte is, hebben we al een paar keer enigszins corrigerend moeten optreden ’s avonds laat. De eerste paar keer vanwege van die ontzettend irritante muziek, trance heet die stijl geloof ik. Je weet wel, van dat gebonk dat je ook wel uit voorbij rijdende auto’s hoort die hun ramen omlaag houden ondanks dat het regent.
En de laatste keer (tot nog toe) zat een hele groep (zo’n twintig jongelui) pal achter ons slaapkamerraam omstreeks haf één nog zat te drinken, te praten en te lachen. Zij hadden net het aloude ‘dierengeluidenspel’ voor de kids op de camping georganiseerd. Iedereen die ooit met (volleybal-)jeugdkamp mee is geweest, kan zich dat vast nog goed voor de geest halen. Afijn, wie ooit gekampeerd heeft, weet hoe hard gepraat en gelach ’s avonds laat op de camping klinkt en je uit je slaap houdt.
Ik kreeg een déjà-vu gevoel toen Leo uit bed sprong, zijn korte broek aantrok, en met enkele welgemeende en overduidelijke termen een einde maakte aan het ongetwijfeld gezellige samenzijn. Dat deed me terugdenken aan mijn eerste kampeerervaring (hééél lang geleden) op Terschelling. Jawel, op camping De Appelhof. Destijds - en nog steeds geloof ik - een jongerencamping met veel drugs, drank en rock-en-roll. Maar, ook op die camping mocht je ’s nachts niet op alle plekken ongelimiteerd lawaai produceren. Ik stond met een vriendin en haar oudere zus braaf op het familiedeel. Toen wij na twaalf uur onze tweede (of derde ?) fles wijn soldaat maakten, kwam de zwaar geïrriteerde oude buurman in witte onderbroek (sorry Leo dat ik je met hem vergelijk, maar toch…..) op luide toon eisen dat het nu stil moest zijn. Ook wij voldeden in die tijd meteen aan dat overduidelijke verzoek.
Conclusie : De Jeugd van tegenwoordig was er vroeger ook al !
Verder is het hier Fantastisch! Om maar weer eens en cliché uit de kast te trekken.
De camping is werkelijk prachtig, niet te vol, maar wel gezellig. Onze gasten vermaken zich over het algemeen prima. Het weer werkt mee, wat willen we nog meer in la douce France.
Het landschap lijkt hier en daar wel weggelopen uit een schilderij van Van Gogh: glooiende graanvelden, gedecoreerd met van die ronde strobalen en hier een daar in volle glorie een veld met bloeiende zonnebloemen.
Voor diegenen onder jullie die nog geen concrete vakantieplannen hebben of die er deze zomer nog een weekje of lang weekend tussen uit willen (en een eigen caravan of tent kunnen/willen meeslepen) is onze camping ‘Val de Bonnal’ op 680 km van Vaassen beslist een aanrader. Je kan ons ook altijd even mailen of bellen of wij of onze collega’s nog plek hebben.Heel goedkoop is het hier niet (kastelencampings in Frankrijk zijn over het algemeen vrij duur en Le Val de Bonnal voegt zich in die categorie), maar…… dan heb je ook wat.
Mochten jullie andere plannen hebben, veel plezier, mooi weer en rust lekker uit.
Bonne vacance et au revoir
Ria en Leo
Zo’n camping in de zomer is een tijdelijke, kleine leefgemeenschap; een dorp met een snel wisselende populatie. Naast de gasten, die er relatief kort verblijven, werkt er gedurende de zomerperiode ook een behoorlijk aantal (veelal jonge) mensen.
En waar gewerkt en geleefd wordt, daar gebeurt van alles dat ook in een ‘normale leefgemeenschap’ voorkomt. Er wordt kennis gemaakt, vriendschappen worden gesloten, (al dan niet kortstondige) romances ontstaan; er wordt geroddeld, ruzie gemaakt, gelachen en gehuild. Kortom, het gewone leven.
Op onze camping in de Jura werken enkele tientallen jongeren van verschillende nationaliteiten (Nederlands, Frans, Pools, Engels enz.) om het de gasten zoveel mogelijk naar de zin te maken. Wat doen die jongeren (meestal in de leeftijd zo tussen de 18 en de 23/24 jaar) zoal? Ze bemannen de receptie, de bar, de snack. Ze maken deel uit van het animatieteam, ze begeleiden de klauter- en klimpartijen in het bos, of ze maken mobiles schoon, ontvangen gasten enzovoorts.
Af en toe is het wel heel vermakelijk om de verwikkelingen van een afstandje te volgen ! Zo is er een jongeman die zichzelf ‘de baas’ van het animatieteam noemt. Een beetje een nerdje, die krampachtig probeert zijn baantje een ‘academisch tintje’ te geven. Waarschijnlijk uit onzekerheid en/of om indruk te maken. Dat lukt natuurlijk voor geen meter, zeker niet bij zijn Nederlandse medewerksters.
Twee jonge blonde meiden die deze jongen met regelmaat (veel) te snel af zijn. Alhoewel, zo bijdehand is dat ene Nederlandse grietje nu ook weer niet. Ze studeert in het dagelijks leven aan het conservatorium, maar heeft geen kaas gegeten van steden en regio’s in Frankrijk. Twee weken geleden meldde zij zich bij de poort van de camping. Bleek het niet onze camping in de Franche Comté te zijn, maar een camping in de Vendée. Ach, scheelt maar zo’n achthonderd kilometer.
Verder zijn er twee Franse jongeren, compleet met Rasta-kapsel, die het boomklimmen (een soort survivalparcours in de bomen en over de rivier) begeleiden. Zij zien er een beetje alto uit, maar drank, ja, daar lusten ze wel pap van.
Ook is er een Nederlands jongen die in het voorseizoen voor een touroperator (Eurocamp) gewerkt heeft, maar die sedert een week met een big smile op zijn gezicht rondloopt. Want hij is ‘overgestapt’ naar de snackbar-bemanning. Volgens eigen zeggen verdient hij nu veel meer en werkt minder. Hij laat ook niet na om dat aan zijn voormalige collega’s kenbaar te maken. Heeft hij kennelijk nodig om zijn positie in de ‘roedel’ te bevechten.
Een aantal jongeren slaapt in een paar tenten, maar in de praktijk meestal buiten op een paar zonbedden voorzien van beddengoed. Leuk tafereeltje, als het gaat regenen ‘s nachts.
De andere jongens en meiden zijn gehuisvest in een paar oude stacaravans die pal achter de onze staan. Wij – als ‘goede beheerders’ – hebben nu juist deze in principe gastenmobile van Roan als onze residentie gekozen, vanwege de verhalen over geluidsoverlast die na-ijlden over vorig seizoen.
En tja, dat hebben we geweten. Sinds de groep jongeren op oorlogssterkte is, hebben we al een paar keer enigszins corrigerend moeten optreden ’s avonds laat. De eerste paar keer vanwege van die ontzettend irritante muziek, trance heet die stijl geloof ik. Je weet wel, van dat gebonk dat je ook wel uit voorbij rijdende auto’s hoort die hun ramen omlaag houden ondanks dat het regent.
En de laatste keer (tot nog toe) zat een hele groep (zo’n twintig jongelui) pal achter ons slaapkamerraam omstreeks haf één nog zat te drinken, te praten en te lachen. Zij hadden net het aloude ‘dierengeluidenspel’ voor de kids op de camping georganiseerd. Iedereen die ooit met (volleybal-)jeugdkamp mee is geweest, kan zich dat vast nog goed voor de geest halen. Afijn, wie ooit gekampeerd heeft, weet hoe hard gepraat en gelach ’s avonds laat op de camping klinkt en je uit je slaap houdt.
Ik kreeg een déjà-vu gevoel toen Leo uit bed sprong, zijn korte broek aantrok, en met enkele welgemeende en overduidelijke termen een einde maakte aan het ongetwijfeld gezellige samenzijn. Dat deed me terugdenken aan mijn eerste kampeerervaring (hééél lang geleden) op Terschelling. Jawel, op camping De Appelhof. Destijds - en nog steeds geloof ik - een jongerencamping met veel drugs, drank en rock-en-roll. Maar, ook op die camping mocht je ’s nachts niet op alle plekken ongelimiteerd lawaai produceren. Ik stond met een vriendin en haar oudere zus braaf op het familiedeel. Toen wij na twaalf uur onze tweede (of derde ?) fles wijn soldaat maakten, kwam de zwaar geïrriteerde oude buurman in witte onderbroek (sorry Leo dat ik je met hem vergelijk, maar toch…..) op luide toon eisen dat het nu stil moest zijn. Ook wij voldeden in die tijd meteen aan dat overduidelijke verzoek.
Conclusie : De Jeugd van tegenwoordig was er vroeger ook al !
Verder is het hier Fantastisch! Om maar weer eens en cliché uit de kast te trekken.
De camping is werkelijk prachtig, niet te vol, maar wel gezellig. Onze gasten vermaken zich over het algemeen prima. Het weer werkt mee, wat willen we nog meer in la douce France.
Het landschap lijkt hier en daar wel weggelopen uit een schilderij van Van Gogh: glooiende graanvelden, gedecoreerd met van die ronde strobalen en hier een daar in volle glorie een veld met bloeiende zonnebloemen.
Voor diegenen onder jullie die nog geen concrete vakantieplannen hebben of die er deze zomer nog een weekje of lang weekend tussen uit willen (en een eigen caravan of tent kunnen/willen meeslepen) is onze camping ‘Val de Bonnal’ op 680 km van Vaassen beslist een aanrader. Je kan ons ook altijd even mailen of bellen of wij of onze collega’s nog plek hebben.Heel goedkoop is het hier niet (kastelencampings in Frankrijk zijn over het algemeen vrij duur en Le Val de Bonnal voegt zich in die categorie), maar…… dan heb je ook wat.
Mochten jullie andere plannen hebben, veel plezier, mooi weer en rust lekker uit.
Bonne vacance et au revoir
Ria en Leo
-
13 Juli 2011 - 10:00
Lidi:
Dit was dus een kleine confrontatie met je eigen verleden :-).
Maar het is wel duidelijk dat jullie het over het algemeen prettig vinden daar. Het weer hier is net als veel mensen erg wisselvallig.
Blijf genieten! Groetjes voor jullie van ons, Lidi -
14 Juli 2011 - 09:59
Marina:
Heel herkenbaar! Het giet hier, het komt met bakken uit de hemel. Waar zitten jullie???? Haha
Knuffel, Marina -
14 Juli 2011 - 10:30
Jaap En Peggy:
heb onze vorige reacties niet terug kunnen lezen.doen wij iets verkeerd ???
groetjes. -
14 Juli 2011 - 10:41
Jaap En Peggy:
ik zie al wat ik verkeerd heb gedaan.
vergeten onze namen in te vulen.
op de vorige reisverslagen hebben we ook gereageerd. kennelijk zijn de reacties van ons daarop nooit aangekomen. maar onze reacties waren niet zo lang als jullie reisverslagen. als leo onrustig wordt gewoon zijn pilletje geven.
hier is het best mooi weer.zeker in vergelijking met dat in nederland en frankrijk. we zitten nu in abbeywoord (londen) gaan volgende week vor twee weken naar devon/cornwall. op de terugweg weer voor een week langs joost en bea in londen. daarna weer aan het werk.
groetjes van jaap en de gepensioneerde pegy
-
17 Juli 2011 - 10:27
Frans En Magda:
Wij zijn weer thuis na 16 campings,
7200 km, 2 weken regen en 5 weken tussen de 30/38 graden.
Frans kan geen kerk meer zien hij voelde zich op het laatst net een zak Japanner maar het was de moeite waard. Caravan weer schoon en hopelijk van het jaar nog een keertje weg.
Wat is dit nu! Leo in een witte onderbroek? stamt indedaad uit het jaar ????. inderdaad is hij dan een ouwe ...
Over jullie camping gesproken en dat kunnen wij want wij zijn er geweest in een woord geweldig.
We kamperen al tig jaren maar we hebben weinig zulke campings gezien.
Dus voor een ieder: het is de moeite waard.
Genieten jullie verder,
Frans en Magda -
20 Juli 2011 - 03:34
Hans:
Hey leuk even wat te lezen, dat Leo s'nachts niet bij die "broekjes" is gaan zitten. Volgend jaar zal het wel een senioren camping gaan worden begrijp ik.
680 km !! .......... ha ha dan moet je geen Franse weg opbrekingen tegen komen en wees gewaarschuwd voor de zeer korte invoegstrook (geen) bij de autowegen in de omgeving daar.
Groeten Hans K -
09 Augustus 2011 - 11:14
Rosanne Rietveld:
Salut!
Leuk om te lezen hoe jullie de jeugd ervaren. Ikzelf maak nu bijna 6 weken deel uit van de jeugd op Le domaine de Louvarel, ook in Jura. (volgens google 188 km zuidelijker) Volgende week zondag zit mijn 'werk' als animatrice erop en ga ik weer naar nederland. Vanuit welke organisatie wordt bij jullie de animatie gedaan? Zitten er nog mensen via zomerjobs bij? Hele fijne zomer nog!
Groetjes,
Rosanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
